Overigens CCCXXXVI

Een gezang van vermoeden in het avonduur te Delden.

Al ruim een eeuw staat’ie er, de watertoren, ooit gebouwd om het water te bergen dat bij bosbranden het Landgoed Twickel  op de kaart moest houden. Op zijn ranke voet en met zijn neorenaissance waterhoofd is het nu een landmark zonder een andere functie dan het spel met licht, lust en lucht boven loomliggende landerijen in het golvende landschap.

Het monument speelt niet alleen verstikkeltje en verstoppertje met de fietser, ook vecht hij om de eer van de stad met dat andere monument van Delden, de oude Blasius, die nog wel eens aan de horizon wil manifesteren, voor bezoeker die zich per rijwiel rept naar de noordsleuf, waarin de vooruitgangsgeloof van de oude stad de aanleg van een Rondweg verordonneerde.

Dat maakt het avonduur ook een avontuur, van zin en zang.