Overigens CCCXXXV

Het was begin augustus 1985 dat ik in een tentje op een boscamping in Otterlo naar de radio luisterde, het laatste uur van het etmaal, met het oog op morgen. Het gesprek met minister Van Aardenne, van wie weinigen nog weten wie dat ook alweer was, laat staan dat ze zullen weten dat hij behalve Gijs ook Vredenrijk heette, een aristocratische variant op Frederik. Van Aardenne was aangename en betrouwbare man, zij het van het vormelijk-rechtse snit. Hij werd als VVD-minister van Economische Zaken in het  kabinet  Van Agt-Wiegel (1977-1981) in het vaderlandse scheepsbouwtrauma gezogen, die uitmondde in de RSV-enquête.

Tijdens dat Oog-interview (van naar ik meen te weten die lijzige maar onwaarschijnlijk scherpe Cees Sorgdrager) verlangde ik ineens hevig naar een typemachine (dat was, beste kijkbuiis- en  computerschermkinderen een uit de mode geraakt toetsenbord met een papierrol als ingebouwde printer), verliet de tent en ging naar het dorpscafé om een paar glazen bier te drinken. Ik kwam tot bijna het ochtendgloren in een gesprek aan de praat met de fietsenmaker van de overkant van de straatweg. Hij vond dat politiek een schandalig spelletje is. 'Allemaal eigenbelang, die Van Ardenne voorop', zei  hij met een vloek in een romig soort Veluws dialect. 

Van Aardenne overleefde de RSV-enquête, want de overheid mocht dan miljardenscheepsbouwsteun hebben gegeven, dat gebeurde behalve door maatschappelijke druk ook door ondernemers die faalden vanwege arrogantie. Van Aardenne kwam ondanks enige aantoonbare vormfouten van minur belang ongeschonden uit de enquête en trad toe tot het kabinet Lubbers-Kok (1982-1986). Hij stierf in 1995 aan een spierziekte. Zijn vrouw vertelde later aan verslaggever Jan Tromp van de Volkskrant (leve de knipselmap): 'Er zijn twee woorden van drie letters die ik vreselijk vind om te horen, RSV en ALS.' Ik ben benieuwd wat die fietsenmaker uit Otterlo er nu van zou vinden.