Overigens CCCXXX

In het leven moet je vooruit, naar het schijnt, maar het leven zelf kachelt achteruit. Het is een groot misverstand dat dit een probleem zou zijn. Ik vind het helemaal geen probleem. Het leven zit in je hoofd, al speldt ons geheugen ons veel op de mouw, maar we laten ons graag voor de gek houden.

Het is evenmin een probleem dat je elke dag meer verleden en minder toekomst hebt, het zou pas ingewikkeld worden als het omgekeerd zou zijn. En uiteindelijk blijft alles,  ook zonder jou naar een woord van Komrij,  tot dan zijn de ervaringen van de jeugd trouwe metgezellen, wellicht de enige.

We woonden vroeger tussen twee groentezaken, de ene keer gaf mijn moeder opdracht naar Jenne te gaan, de andere keer naar Eshuis. Het was een boodschappenbiotoop tussen Nijverdalsestraat en Kruissteenweg, verbonden door de Wethouder Van Buurenstraat. Daar speelde het leven zich af.

Ons geheugen mag ons veel op de mouw spelden, daar behoeft een mens zich niet druk te maken. Dat de straat tussen Jenne en Eshuis mooier was toen die recent gekapte kastanjebomen er nog stonden, staat voor mij vast, maar voor wie er nu jong is tellen straks louter boomloze herinneringen.