Overigens CXXVI

Niet dat ik hem gekend heb, maar hij zit wel in mijn geheugen. Hij was van moederskant familie, maar ik heb geen idee of hij Maris heette. Nooit goed op doorgevraagd en allen die het weten konden zijn begraven. Hij moet een handelaar zijn geweest, want werd door mijn moeder 'Opa Stok' genoemd. Zij liet de naam vallen. Alleen al vanwege die naam, 'Opa Stok', voel ik me aan hem verwant. En hij had, weet ik uit de karige overlevering, een hondenkar waarmee hij op pad ging. Geen idee wat hij aan de man bracht. Heb ik allemaal nooit gevraagd toen er nog familieleden leefden die er wellicht iets over hadden kunnen zeggen.

Wel besef ik nu ik dit schrijf dat mijn moeder me vertelde dat die 'Opa Stok' aan de Hexelseweg woonde. Ik herinner me dat ik vroeger, en dan heb ik het over de tweede helft van de jaren zestig, als schooljongen naar een fietsenmaker moest die zijn rijwieldomicilie ook aan de Hexelseweg had. En mijn neven gingen daar ook naar toe als er meer moest gebeuren dan een band plakken, wat we zelf moesten doen. En ook konden. Kom daar nu eens om. Scholieren wier fiets kaduuk is willen een nieuwe, want ja, waarom zou je een band plakken, waarom zou je überhaupt een fiets repareren als er zoveel nieuwe zijn?

Die fietsenmaker zal niet 'Opa Stok' zijn geweest, want dat was een man uit de jeugd van mijn moeder, maar misschien was het 'Zoon Stok' of  'Kleinzoon Stok'. Ondertussen kan ik voor 'Opa Stok 'door - dat is een kwestie van perceptie. Je hoeft geen kinderen te hebben om kleinkinderen jou soms zo te horen noemen.