Overigens CXXXI

Al een aantal weken zat ik te denken waarmee je een ziekenhuis goed kunt vergelijken. Nu weet ik het. De gemeenteraad van Enschede. Het lijkt strak georganiseerd, maar het is chaos. Er vallen spaanders omdat er dagelijks wordt gehakt. Het is een zenuwenbende, zeker als het om zenuwcentrum van het menselijk lichaam gaat, het brein van bot, vlees en bloed. En uiteindelijk is het mensenwerk, ziekenhuizen en raadszalen vol moedwil en misverstand.

De gemeenteraad van Enschede was vanavond bijeen en ik kon er met de kop niet bij. Wat een gemierenneuk, wat een gejeremieer, wat een vertoning. En het kwam maar niet op gang, De burgemeester snotterneusde ervan, ging na verloop van tijd dan ook naar huis om te slapen of naar het café om zich te bezatten, voor beide viel veel te zeggen. Het werd er niet beter van. Een net  benoemde wethouder die in een vorig leven tegen windmolens was en daar veel stemmen mee trok bleek nu voor windmolens te zijn en geen enkele plek uit te sluiten. (Hij was óók voor het openhouden van een zwembad dat hij toen hij de stemmen had prompt sloot.)

En toch, en toch, zonder politiek lukt het niet, zonder verkiezingen is het vele malen erger. We hebben de politiek nodig, ook in de gemeente, dus ook in Enschede. En er gebeuren vaak mooie dingen, na veel hangen, wurgen en afwegen. Het is een rommeltje, maar ons eigen rommeltje. Waar gehakt wordt, vind je spaanders. Het alternatief is rimboe. Leve de democratie. En leve de ziekenhuiszorg. Dit is het beste, dit zijn wij, broos en beperkt, maar er is niets beter.