Overigens CXVI

In een gesprek dat Pieter van der Wielen met de schrijver Arie van der Heijden had zei de vader van de verongelukte zoon dat de tijd de hypotheek is van de dood. Hij schreef over zijn zoon Tonio en ik schreef die zin op. Ik heb ooit in naar ik meen Enschede een 'literair concert' bijgewoond van de schijver, cellist en psychiater Anna Enquist, die een dochter verloor aan een verkeersongeluk en daarover hartbrekend vertelde, begeleid door Ivo Janssen die 'Goldbergvariaties' van Bach speelde.

Waarom schrijf je dat op? Waarom lees je dat voor? Waarom schrijf ik dit en leest u het? Dat moet er mee te maken hebben dat ziekte en dood en alle variaties daarop het leven bepalen. Een verpleegster die Nienke of Nientje heette vertelde me dat kinderen die doodgaan het ergst zijn. Ze zei in november 2014 ook dat een Cerebro Vasculair Accident, zeg maar een ongeluk waarbij bloedvaten in de hersenen knappen, ook bij kinderen voorkomt, vaker dan gedacht. 'Daar kun je met je hoofd niet bij.'

Toepasselijke woorden. Ik had  55 jaar kind mogen zijn in dik een halve eeuw van welvaren, was nu kind af en had met alles vrede, want ik had veel gedaan, verhalen geschreven, reizen gemaakt, liefgehad en liefgevonden, haast om dood te gaan had ik niet, o nee, maar angst evenmin, al kreeg ik de ernst van mijn ziekte vanwege het hersenspektakel in mijn hoofd natuurlijk niet echt mee. Ik weet nu, overigens, nog niet wat Van der Heijden met de tijd als de hypotheek van de dood bedoelde.