Overigens XCV
Tussen twee afspraken in horecagelegenheden door begon ik vanmiddag te lezen in een boek dat ik jaren geleden van Jan Manger kreeg en vanochtend in mijn overlevingskoffer achter op de ligfiets had gestopt. Ik begon voortvarend te herlezen in 'Holland' met als ondertitel 'Kranten, Kerkers en Koningen' van Eillert Meeter. Er zijn drie soorten boeken, denk ik, eerstens de boeken die je leest en dan vergeet, tweedens de boeken die je na het lezen in de kast zet of op stapels stapelt en derdens de boeken met welke je een innige verhouding krijgt. Dit boek is er zo één van affectie.
Het boek leest als een schelmenroman over de vrijheid van denken en schrijven, het belang van onafhankelijk kijken, van het hartstochtelijk wantrouwen van de geërfde macht en de pertinente afrekening met de verweekte domheid van elke door geboorte toegevallen hoogverhevenheid. Ik las vanmiddag één hoofdstuk, want toen kwam mijn tweede gesprekspartner opdagen, maar ga de komende dagen voort. Dit is zo'n boek dat bij elke herneming meer geheimen prijsgeeft, taalkundig en tijdduidend. En dat raakt ook aan iets anders, dat me vanmiddag ontroerde.
Want het boek fascineert me naar de inhoud, maar vervoert me tevens door de boodschap voorin van de degene die het me ooit ten geschenke gaf: de erudiete Jan Manger, voorlichter te Almelo, één der laatsten van een uitgestorven soort, geen paladijnen van de macht zoals het huidige legioen communicatietypes, geen slaven van bestuurders, maar lieden met een opdracht, namelijk voorlichters die wegens oerinstinct uit aandrift altijd het echte verhaal willen vertellen, omdat ze net zo veel van de stadbewoners willen zijn als van de stadbestuurders - voorlichters in plaats van afhouders.
Ik kreeg het boekje, las ik vanmiddag weer eens, op 21 april 1995, de dag dat ik de Twentsche Courant eigener beweging gedag zei omdat die zou ophouden te bestaan vanwege iets dat dat veel beter zou zijn, want het beste van twee, maar dat naar nu blijkt een regionaal videobedrijf van het Algemeen Dagblad blijkt te zijn, met houterige zelfbevlekkingsketchjes. Leest allen Eillert Meeter.
;
meer volgt