Overigens LXII
Om nog een enkele euro te verdienen is er vooral in de regio al jaren sprake van de uitverkoop van alle journalistieke mores. Werkelijk alles is te koop. De grenzen tussen journalistiek en commerciekklets is dusdanig dun dat'ie onzichtbaar is. Overheden geven geld om de onafhankelijke journalistieke in stand te houden, maar dat wringt eveneens, want je ziet ook hier dat wie betaalt tevens bepaalt.
Aan de papieren regiokrant valt geen stuiver te verdienen, wat volgens mij komt omdat in gans het land dezelfde regionale krant verschijnt, onder de paraplu van het AD, dat weer in de tang zit bij de Persgroep. Laat ik het eens zo formuleren: het kan best zijn dat het financieel niet anders kan, maar de conclusie is ook dat de unieke Nederlandse cultuur van de regionale dagbladjournalistiek ernstig wordt bedreigd. Die laatste zin is niet van mij, want ik citeer een in Goor woonachtige columnist van de regionale krant in Twente. Het is de afsluitende zin van een column zijner handen en geestkracht, die vier keer drie jaar geleden verscheen. In het knipsel van de column van 27 april 2006 lees ik ook dat je een regionale krant voor Twente en de Achterhoek niet op afstand maakt. 'Daarvoor is zelfs Apeldoorn te ver.'
En nu is de standplaats Rotterdam! Dat is te merken, want de vercommercialisering is absurdistisch intens, met steeds meer tot op de bodem uitgemolken 'human interest'-reportages en follow-ups over verkeersongelukken, dramatische botsingen tijdens vakanties, hartverscheurende familiedrama's (vooral met doden en gewonden) en elke week weer buitengewone ziektes, waarvoor collecties worden gehouden. En dan is de site nog eens vier keer drie maal zo erg, vol herrie en drukte, bizar slechte amateurtoneelfilmpjes waarin de ene journalistenklerk de andere op dicteersnelleid iets laat uitleggen. Tussen de schreeuwerige banners en als nieuws verpakte advertenties. De lezer/kijker zien ze in de redactiebunker aan voor een randdebiel die je als een luizenmoeder moet benaderen. Op de hurken. De columns zijn randstedelijk nietzeggend op kleutertjeluisterniveau. Na twaalf jaar op het hakkertblok ermee.