Overigens LXI

Je leeftijd wil je graag afmeten aan je toekomst, maar de harde werkelijkheid is dat je hoe langer je meegaat steeds meer aan het verleden toebehoort.

Als je het positiever wilt zien bedenk bij jezelf dat je aan de toekomst geen herinneringen kunt hebben, je moet het daarom hebben van  plannen, ideeën en uitvoeringen, maar ja, dan ga je je toch weer afvragen of er voldoende tijd is om al die boeken nog te lezen, al die muziek nog te beluisteren en al die stukken nog te schrijven.

Eigenlijk maakt het geen klap uit natuurlijk, want ineens weet ik het: alles wat ik wil is indrukwekkende boeken lezen, ontroerende muziek ontdekken, de wereld verkennen zo lang die befietsbaar is, mooie verhalen verteld krijgen - en daar dan over schrijven.

Het meeste mag geweest zij, het mooiste kan nog komen.