Overigens LXVII

Vierhonderd jaar geleden stierf Bredero. In zijn boek 'De Hartenjager' suggereert de historicus René van Stipriaan dat de dichter zelfmoord pleegde. En waarom? Liefdesverdriet. Ik vind de argumentatie wat dun, want vol aannames, maar het kan natuurlijk waar zijn, want alles wat voor liefde doorgaat doet malle dingen met mensen, en dat is van alle eeuwen. Bredero zou een blauwtje hebben gelopen bij een jonge Magdalena Stockmans, die voor een oudere kerel zou hebben gekozen, die wel goed in de slappe zat, want ja, liefde is mooi, aanzien is beter en fortuin is best, want zie de mens.

De zeventiende eeuw was literair en politiek een goudmijn. De kunst nam een vlucht, de wetenschap ontleedde oorsprong en toekomst. Het einde van de tachtigjarige opstand en de Oranjes, de stichting van de Republiek, de moord op Van Oldenbarnevelt, de explosie van geleerdheid (eerst Hugo de Groot, later Constantijn Huygens), ondernemerschap (met de Oost- en West-Indische Compagnie) en schilderkunst (Johannes Vermeer en Rembrandt van Rijn) - wat een eeuw. En dan Bredero, de man van 'Het kan verkeren'! Niet de allergrootste met ziijn kluchtige koe, geen Vondel, laat staan Hooft.

Of het wáár is dat hij zich op 33-jarige leeftijd het leven benam nadat de 19-jarige bloem Magdalena Stockmans hem na een liasion verliet voor de rijke entrepreneur Isaac van der Voort, wie zal het zeggen?. Binnenkort verschijnt wellicht het boek dat Jezus van Nazareth op 33-jarige leeftijd voor de kruisdood koos vanwege de onbeantwoorde liefde van een andere Magdalena, te weten Maria.

Het gedicht 'Oogen vol maiesteit', schreef Gerbrandt Adriaanszoon Bredero vlak voor zijn dood, vier eeuwen terug. Hij had beter moeten weten. Het is immers beter te verkeren dan te huwen.