Overigens XLIX

Van een politicus wordt verwacht dat hij of zij een mening heeft, maar zodra die opvatting het spraakmakende deel van de natie niet bevalt, ligt alles ineens anders. Stef Blok kan er over meepraten. Je kunt van zijn kenschets van Suriname, dat hij een failed state noemde, vinden wat je wilt, maar zeggen mag hij het. We willen in deze door hosts van talkshows (en die zijn er meer dan politici en partijen) gedomineerde mediacratie toch dat ze zichzelf zijn, onze Staten Generaal en Kabinet, nou dan krijg je dus Blokken. 

Dat is beter dan brokken. Kijk, aanpakken moet je de navrante charlatans en leugenachtige dikdoeners, maar Blok is geen Zijlstra. Blok is zichzelf. Al die types die de marketingafdeling van de partij buikspreken, nooit een eigen idee hebben, die moeten over de knie, maar dat durven de kakelshows met hun gevaarloze gekwinkeleer niet aan. Liever de duizendste cabaretier die zo leuk leuker leukst voor de dag komt.

Blok gaf een mening over Suriname, nota bene één waar veel voor pleit, want er deugt juridisch/staatsrechtelijk en parlementair/democratisch weinig aan Suriname sinds de Mounties van de PvdA, voorop Jan Pronk, de losmaking van Nederland van deze gewezen bauxietkolonie bewerkstelligden. Veel kritkasters van Blok, zowel in het kabinet als het parlement zijn het  inhoudelijk met hem eens, maar houden hypocriet hun mond. De premier van Nederland kletst zich sowieso overal uit. Glibberpremier. Zodra hij een waan van de dag ziet, steekt hij een duim omhoog. Zo het windje waait, waait zijn opvattinkje.

Je zou je in deze wereld meer Blokken wensen. Laat het maar botsen. En je zou je meer en andere talkshows wensen dan de toksjoos die we nu hebben, met minder effectbejag en meer diepgraving, debat op niveau, met een 'gedachtenwisseling tussen Stef Blok en Jan Pronk bijvoorbeeld, over Suriname. Geen blad voor de mond.