Overigens XVII

Als er in de paar miljoen jaar van de soort iets is verworven, dan lijkt me dat de zelfbeschikking. Dat heeft ermee te maken dat we niet alleen maar niettemin toch keuzes op basis van morele overwegingen maken. Onze soort, in veel opzichten te beschouwen als een aberratie van de evolutie, kent op basis van eeuwenlange geestkracht de mogelijkheid om goed en fout te definiëren.  Dat is cultuur. In de natuur bestaat geen goed of fout.

Het lastige is dat wat in A hoogwaardig is in B weerzinwekkend heet te zijn. Mij gaat het, gezien een gesprek dat ik vandaag had, nu dus over de zelfbeschikking. Ik huiver als een medemens of -erger nog- een overheid voor mij gaat bepalen wat goed en fout is. Het gesprek ging over de orgaanwet, meer precies, over de toenemende druk om je organen af te staan als je zojuist bent overleden. Mijn gesprekspartner zei voor deze wet te zijn die bepaalt dat je uit bij wijze van spreken nog warme lijken alles bij elkaar kunt scharrelen dat voor anderen een nieuw leven betekent, tenzij het lijk toen er nog leven inzat vastlegde dat zulks niet mocht.

Ik vind dit gelegaliseerde orgaanroof, omdat volgens de door mij gekoesterde zelfbeschikking je ergens ja tegen moet zeggen voor het mag.  Ben je net dood, gaat D66 je nog even ontluisteren. In naaam van de geneeskundige overheid. Hebben we in een paar miljoen jaar net een flintertje zelfbeschikking, krabt een Pia Piraat het er af.

Ik ben nu van een bewuste een twijdelende orgaandonor geworden.