deRepubliek, opkomst lokale partij, persoonlijke stem en niet-kiezer

Eén op de drie kiesgerechtigden stemt plaatselijk lokaal, dus op een groepering die niet is gelieerd aan een landelijke partij en steeds meer fracties vindt in de loop van vier jaar een afscheiding plaats. Je kunt zeggen dat de verkruimeling toeslaat, je kunt ook zeggen dat de democratie zich voegt naar de tijdgeest. De tijd van de zuilen is voorbij, op het vlak van kerk en op het vlak van staat. Veel gevestigde partijen zien hun aanhang slinken en sommige zijn zelf regelrechte gevolgen van de voortschrijdende ontzuiling, met name het CDA (KVP, ARP en CHU) en GroenLinks (PPR, PSP, CPN en EVP). We leven in de tijd van persoonlijkheidscultussen, eigen feesboek, kwetter en linkmijesin.

In de politiek leidt het dus tot een toename van het aantal lokale partijen op de stembiljetten en in de loop van de raadsperiode van het aantal eenpersoonsfracties. De vraag is gerechtvaardigd of al die vanwege een gekwetst ego of een te gevoelige teen afgescheiden types een mandaat hebben, een democratische legitimatie om overal wat van te vinden, met 23 stemmen (enkele familieleden, een paar buren en wat vrienden), maar volgens de wet mag het. Bij een volgende stelselaanpassing (grondwetwijziging) zou daar eens naar moeten worden gekeken. Wat bij alles wat er gebeurt sowieso moet blijven is de mogelijkheid van iedereen die voldoende stemmen kreeg  zich af te scheiden.

meer volgt