Wierden fel tegen molendwang Overijssel; Hellendoorn pragmatisch

HELLENDOORN/WIERDEN - In de buurgemeenten Hellendoorn en Wierden breken gemeenteraadsleden zich het hoofd over de vraag hoe om te gaan met de mogelijkheden die de energie van wind en zon bieden. Hellendoorn en Wierden zijn buurgemeenten en hebben zowel duidelijke overeenkomsten als nadrukkelijke verschillen. We hebben het over plattelandsgemeenten, met een sterk agrarisch stempel: landbouw en veeteelt zijn er dominant, met dit verschil dat Hellendoorn groter is, meer inwoners telt en meer industrie heeft dan Wierden.

Dat was decennia lang allemaal nog geen punt, laat staan een dubbele punt. Dat is anders geworden sinds  gemeenten, ook Hellendoorn en Wierden, de aanblaasadem van de provincie Overijssel in de nek voelen, want de Overijsselse gedeputeerde De Bree dwingt gemeenten naar zijn pijpen te dansen. En dan gaat het om rituele energiedanspassen. Hij wil dat overal zonnevelden worden aangelegd (waar dan niets meer groeien) en windparken komen.

En daar zijn de Hellendoorn en Wierden boos over, al kiezen ze elk een andere strategie. Zo kiest Wierden ervoor niet mee te werken aan wat als een provinciale inbreuk op autonoom beleid wordt ervaren. ‘ Bij ons geen windmolens!’, zeggen ze in Wierden.  En in Hellendoorn is de sfeer om munt uit de situatie te slaan door invloed te houden burgers te verdienen laten profiteren van de revenuen (opbrengsten) van de windmolens. 'Ze komen toch.'

Dai is ook de pragmatische lijn van de Nijverdalse CDA-politicus Piksen. Hij stelt dat ook burgers belang hebben van lokale opwek van energie en wijst op succesrijke verdienmodellen van coöperaties, waarbij omwonenden stevig profiteren. Zijn collega Struikenkamp van PvdA/GL wijst op een succesvolle cooperatie in Nieuwleusen. Ook wethouder Dubbink van Lokaal Hellendoorn ziet hier kansen, maar ze wil wel meer zekerheid en dus onderzoek.