VRIJ 40

Voor even weer bij oma Hoest.

Het was in Vriezenveen dat ik me liet inenten en daar werd ik zomaar bepaald bij mijn oma. De prikplek was een zaaltje bij de kerk. Natuurlijk was het verbeelding, maar al toen ik het zaaltje betrad zag ik mij oma liggen. in haar mooiste japon, zachtblauw, een moegestreden keizerin.

Ik meende engelengezang te horen, maar dat waren mijn gedachten. De sereniteit viel des te meer op vanwege haar benauwenissen. Bij haar leven zat ze vaak met haar gezicht boven een deksel waarin een poeder brandde, waarvan ze de rook inademde. Ik zag en hoorde weer benauwenis.

Oma hoest niet meer, maar soms...