VRIJ 36

Stel je hebt een proleem dat men een handicap noemt...  Een ongeluk zit in  een klein hoekje. Welk een geluk dat  er dan altijd nog de wereldgehandicaptendag is. Prachtig. En laat die nu vandaag zijn. Hoe mooi kun je het krijgen, zou je denken, maar het is aan mij niet besteed. Een handicap, aangeboren of opgelopen, overkomt je en dan moet je leven wat je nog te leven hebt. En te leven wilt.

Ik  ben nog lang niet levensmoe en moet er niet aan denken als zodanig te worden behandeld daar word ik kregelig van. Zo lang ik er ben, wil ik er zijn, al wil dat niet zeggen dat, als het vegeteren nog het enige is dat resteert, het nog  de moeite waard is. Daar geloof ik niks van. En van het vieren van een wereld gehandicaptendag moeten ' ze' me ook niet aankomen, anderen prima, ik niet.

Zo mogelijk nog ernsitiger is het als je met je handicap in handen valt ambtenaren valt. Die willen je van alles van je weten, sturen je slecht geschreven brieven, beroerd opgestelde enquetes, maar mijn ervaring is dat ze er vooral zelf beter van worden.  Lang leve de wereldgehandicaptendag. Een dag per jaar en dan weer gauw over tot de orde van de  gewone dag.