VRIJ 34

Max Snijders was een bijzondere man. Ik ontmoette hem in de jaren negentig in een etablissement te Hoorn waar hij het woord voerde over nut en noodzaak van een krant onverveerd was. Dat woord gebruikte hij: onverveerd. Ik was erbij. Het is een woord uit een tijd die niet meer bestaat. Dat geldt ook de gebruiker, want  die is al een kwart eeuw overleden – onverveerd  lezer van de hemelkrant, en misschien wel redactiechef.

Ook was hij  professor, hoogleraar Journalistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen, noest arbeider op de akker van de pluriforme pers, een inktkoelie, die naderhand leiding gaf aan het Utrechts Nieuwsblad en voorzitter was van het International Pers Insituut. Wat is blijft nooit, wat geweest is altij.d Boven alles onverveerd. Ik kwam hem onlangs nog tegen met zijn credo. in een map met aantekeningen  en kipssels  - onverveerd.