Teerkost voor de ziel

Ongeregeld pak ik blind een boek uit de kast en begin te lezen. Vanavond ook. Dat gebeurt meestal als het donkert, met een voorkeur voor begeleiding van regen en wind.  Vanavond had ik zomaar een boek van Dick J.H. Guillot in handen, dat me  eind vorige eeuw ter recensie werd toegestuurd. Ik heb er toen gelezen en er een ‘stukje’ over geschreven, dat ik  ook nog moet hebben, ergens in mijn kast vol boeken, dozen, stapels. Ik schrijf er nu weer over. Even een belletje blazen.

Het mooiste is ernaar te kijken met nieuwsgier, letterhonger, om te verdwalen in eeuwige verhalen. Guillot heb ik, althans zo ver ik weet, nooit ontmoet, maar zijn gedichten wel gelezen, alleen al de wetenschap dat hij behalve schrijver eveneens beeldhouwer en lesgever was neemt me voor hem in. Zoete vruchten van de kunst, in woord en beeld , en dan gehouwen uit marmersteen, veel mooier wordt het niet. Laten we het met een woord van K.J. Blei teerkost voor de ziel noemen.