Paparazzi Freek in leven en sterven in middelpunt Heracles
Almelo – Bij leven kreeg hij in het stadion van Heracles voor elkaar wat hij wilde, bij zijn overlijden was het niet anders. Freek Buitenweg werd donderdagavond in het stadion herdacht, met voor hem inspirerende muziek van onder meer de bevriende Heeren van Almelo benevens hartroerende woorden van echtgenote Ria die hem op wonderbaarlijk vitaal-krachtige tot het laatst terzijde stond en verzorgde. Naar de wens van Buitenweg werd de witte kist geplaatst op de even witte middenstip in het vernieuwde stadion dat nog officieel moet worden geopend; zo was de samenkomst donderdagavond een formeel einde én een informele inwijding. Buitenweg had vanzelfsprekend dolgraag de opening van het stadion (16 augustus) meegemaakt, maar leverde al topsport door de laatste thuiswedstrijden bij te wonen – dat was al een vorm van eerlijk gezegd onvermoede blessuretijd, met dank aan de scheidsrechter in de finalewedstrijd van leven en dood. Buitenweg overleed afgelopen zondag in het Universitair Medisch Centrum te Groningen, na vijf jaar van fysieke afbraak vanwege Amyotrofische Lateraal Sclerose, de ongeneeslijke ziekte hem spier voor spier sloopte. De schade die ALS lichamelijk steeds onverbiddelijker aanrichtte kreeg lange tijd geestelijk geen vat op hem, althans, nauwelijks zichtbaar, tot het einde bleef hij positief, zeker voor de buitenwacht. De zelfbe- noemde 'Paparazzi Freek' maakte zich groot, was groot én hield zich groot.
Hij had tot het laatst voor wie hem aansprak een lach, al was het steeds vaker kommervol en verwrongen, vooral de laatste maanden, een grimas door de tranen heen, maar ook een (levens)lieve lach uit vel over broos been. Buitenweg hield van aandacht, van in het midden staan, in het middelpunt, tot op de middenstip, maar op een manier die vrijwel iedereen voor hem innam, met een ontwapenende brutaliteit, een vorm van flair die de dekselse schooljongen die alles durft kenmerkt. Zijn vrijpostigheid ontleende hij aan zijn fototoestel en dankzij de camera als pantser kreeg hij (bijna) alles voor elkaar. Buitenweg was eerzuchtig, maar wist vooral de eerzucht van anderen te bespelen, vaak meer zuchtend naar eer dan hij, want wie door hem werd gefotografeerd verwierf onsterfelijkheid bij het leven, hoorde je er immers bij de society, de coterie, het universum. In leven was Buitenweg een magneet in de businessruimte en in de skyboxen van het stadion van de club die hem zo na aan het hart lag, in de dood werd hij herdacht op de middenstip van een stadion dat even voor heem leek te zijn verbouwd. Wie gelooft een hiernamaals weet zeker dat ze daarboven ook alles zullen doen wat de hemelse fotograaf verordonneert.
+ Zie voor de neerslag van een gesprek van Han Pape met Paparazzi Freek van drie jaar geleden (20 juli 2012) elders op deze site onder roskamtv.