Overigens CCIII

Leven alsof het je laatste dag is. Dat kreeg ik recent te horen. Pluk de dag. Je bent er nog, hoorde ik, en je hebt ervaren hoe broos het is, dus geniet ervan. In zekere zin  is het goed te beseffen dat elk uur het laatste kan zijn en dat het aanbeveling verdient om er naar hartelust van te genieten. Dat is altijd verstandig, al ligt het er wel aan hoe het is bedoeld.

Een kroeglied van zo'n onbekommerde Amsterdamse zanger, zo'n lied dat het altoos goed doet met veel drank achter de kiezen, heeft het volgende refrein: 'Leef, alsof het je laatste dag is, alsof de morgen niet bestaat. alsof het nooit echt af is, leef, pak alles wat je kan.' Carpe diem in het café. Mooi dik en niet bang. We nemen er nog één, dan de zondvloed.

In de Hadith, de veertig wijsheden van de grote geleerde An-Nawawi, staat dat je moet leven alsof je een vreemdeling bent of een reiziger. Als je zó leeft, ben je op reis en blijf je nieuwsgierig, in de wetenschap dat  alles doorgaat. Dood gaan we toch, vroeger of later. In het evangelie van Mattheüs, wees bereid, want het gebeurt vaak in een onverwacht uur.