Overigens CLXXXVIII

Vannacht besefte ik dat ik in een ander leven woon. Het is geen lelijk leven, maar de sferen en geuren van elke kamer en elk meubel zijn verdwenen. Het is ook niet dat het zeer doet aan oog en oor, maar hart en ziel zijn veranderd.

Ik denk aan vorige levens waar ik woonde, want een mens verhuist nogal eens, vrijwillig of gedwongen, en als ik mijn ogen sluit zie, hoor en ruik ik hoe het was - de boeken op planken van kasten aan de muur, de stapels kranten en tijdschriften in de hoeken van alle ruimtes, de dozen met knipsels die van pas kunnen komen, de ouwe meuk die voor meubilair doorging, de kerkhoven in leer die men fotoalbums pleegt te noemen en het ratjetoe aan schilderijen aan de wanden die in geuren en kleuren vertelden over deze mevrouw en gene meneer. Dat gemis schrijnt, geloof het of niet, meer dan wat fysieke ongemakken.

En  ze horen allemaal bij andere levens waar ik in woonde. Ja, er ging veel verloren, maar niet alles. Ik leef nog, ik woon nog, ik houd van een paar mensen, schrijf zo af en toe wat, en hoop dat veel wat verloren is terug zal komen.