De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens CXIX

Kun je missen iets missen zonder het te missen? Daarover later meer. Je moet soms even overdenken wat missen is.

Het is vreemd waaraan je kunt hechten. Ik zou namelijk gezworen hebben dat ik mijn been zou missen of mijn arm, meer nee, het is lastig om gehandicapt te zijn, het leven verandert, alles gaat langzamer, maar verlamming is pijnloos. Ik ken een vrouw die artrose heeft: hevige pijnen in schouder- en handgewrichten, waar ik me niets bij kan voorstellen, behalve dan dat het me moeilijker lijkt om mee te leven dan met een linkerbeen en linkearm die niet meer doen wat ze deden. Te zelfder tijd realiseer ik deze gedachten óók bij mijn hersenziekte kunnen horen. 

Nee, wat ik echt mis zijn mijn boeken, mijn schilderijen, mijn mappen met dit en mijn mappen met dat, maar vooral de boeken en de schilderijen, de trofeeën meegebracht uit andere landen, de fotoalbums. Er schijnt daarvoor geen plek te zijn in mijn nieuwe bestaan, maar ik hoop ze ooit weer om me heen te hebben. Ze vormen mijn leven in letters en kleuren. Zonder leef ik ook, maar anders, minder compleet.  Ook hier wil ik mezelf wél nuanceren , want het had natuurlijk veel erger kunn zijn, namelijk dat ik niet van boeken, schiilderijen en fotoalbus had geweten.

 

Deel dit nieuws!