Overigens CVII

Sinds vanavond kijk ik reikhalzend uit naar het einde van het concertseizoen bij het Orkest van het Oosten. En ik zal ook uitleggen waarom precies, in klanken en kleuren.

Ach, het geluk van het toeval. Ik lag te rusten met een paar boeken om me heen, en had Radio 4 aangezet, want was benieuwd naar een concert dat live zou worden uitgezonden vanuit TivoliVredenburg te Utrecht, in een uitvoering van het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Dimitry Slobodeniouk en met in de 'hoofdrol' violist Liza Ferschtman.

Mijn aandacht werd vooral getrokken door het verhaal over de vormelijke droogkloot die de Hongaarse componist Béla Bartók moet zijn geweest, die geheel tegen zijn humeur en gewoonte in als een blok van de bok viel voor een jonge vrouw, Stefi Geyer genaamd, een leerling- violist, begiftigd met een uitzonderlijk talent en kennelijk ook andere kwaliteiten, want die stijve Bartók schreef voor haar dat vioolconcert, wat op een aanzoek leek, dat ze naast zich neerlei. Geyer ging niet op de avances in, en voerde het concert nooit uit, het Andante sostenuto noch het Allegro giocoso. Bartók overleed in 1945, Geyer elf jaar later, in haar nalatenschap werd het vioolconcert aangetroffen.

En wat nou zo tot halsreiking aanspoort, is de mededeling van Ferschtman dat  het ook in Enschede tot bloei komt, dat tuiltje violen van de onbeantwoorde liefde. Komt dat horen!