Overigens LXXIV

Net als een collega zou ik naar een ver buitenland gaan,  in de jaren tachtig, hij naar Thailand, ik naar India, hij voor vakantie in een chalet, ik voor het bezoek aan een vriendin. We moesten worden ingeënt tegen enge ziektes. Hij beefde als een rietje, want kon niet tegen prikken. Mij deed het niks, of er nou antibioticum in de bovenarm was of in het achterwerk moest worden gespoten.  Als je als baby gezegend was met verstandige ouders en ingeënt tegen difterie, kinkhoest, tetanus en polio wil je niet dat de malariamug je later alsnog te grazen neemt.

Ik moest er vanmiddag aan denken toen ik me voor de 'griepprik' bij de huisart vervoegde alwaar een jonge vrouw, met de spuit al zo ongeveer in de aanslag, vroeg of ik er tegen kon. Ik grapte: 'Ga uw gang, als u maar raak prikt.' Ze keek verschrikt, maar herpakte zich in een seconde om in de tweede seconde de spuit in mijn bovenarm te planten.

Aan griepprikken deed ik tot voor kort nooit, want  zo nu en dan een verkoudheidje vond ik heilzaam, een goede reden om een dag met een goed boek en een kloeke grog op bank of bed te liggen. Vanwege een ongelukje houdt de artsenij het voor raadzaam dat ik zo'n griepprik krijg. Griep stelt niks voor, tenzij je zoals ik een ongelukje hebt gehad, waardoor je verlammingsverschijselen hebt, in mijn geval links. Een door gevoelloosheid verwaarloosde longontsteking kan fataal zijn, in de zin van dood. Ik ga ervan uit dat ze raak heeft geprikt.