Overigens LXIV

Is er een ideale leeftijd? En kun je in een leeftijd blijven hangen? Het schoot me te binnen toen mij een uitnodiging bereikte voor een feest in een café vanwege de zestigste verjaardag van een makker. Dat is niks voor mij. Verjaardagen zijn doorgaans vreselijk, feesten vallen in de regel tegen en daarbij is er niets aangenaams aan zogenaamd leuke toespraken, teenkrommende sketches, quasi-komische liedjes over het feestvarken van dienst en wat er nog meer aangeklungeld wordt bij dit soort gelegenheden. Kijk, dat je weer een jaar dichter bij de dood bent, is niet erg, eerder heilzaam, het zou mijns bedunkens zelfs goed zijn je dagelijks bij je sterfelijkheid te bepalen.

Zestig is de vereniging van twee ondeelbaarheden, te weten de priemgetallen 29 en 31. Mijn zestigjarige makker is daar ook goed in, in het bijeen brengen of houden van gezelschappen, en in het beslechten van ruzies. Hij verenigt het beste van zijn moeder en zijn vader in zich. En is een kruising van Jim Reeves en Johan Cruyff; hij is van de Vloed en de Beld.

Ik ken lieden die geloven dat ieder mens een leeftijd heeft, die nooit verandert. Zo dacht Harry Mulisch dat hij altijd zeventien was geweest en zou blijven, tot zijn dood. Van hem is ook de uitspraak: 'Het feit dat ik doodga, moet eerst nog bewezen worden.' Dat schijnt nu toch gebeurd te zijn, al weet je het met Harry nooit. Misschien woont hij scheef in rusthuis Cubacabana te Havanna. Als hij de Hemel heeft ontdekt is dat een reden een ander Hiernamaals te zoeken.