Overigens LI

In de discussie over het kunstwerk dat - tamelijk figuratief - een IS-strijder verbeeldt die op het punt staat iemand te onthoofden getuigt wat mij betreft van de ultieme vorm van wansmaak. En ik vind dat je wansmaak niet moet verbieden, zelfs niet in Enschede, want dan blijft er wel heel weinig over en ten tweede is het  zo contraproductief als een eunuch in een echtelijke sponde.

Voor de aanstichters van de bewust veroorzaakte en in leeg effectbejag gedrenkte stunt is de zielloze missie geslaagd, want ze genereert volop aandacht van de media en de politiek. Verhalen en weerleggingen. Ik heb geen zin om daar aan mee te doen en dus is me zojuist pardoes ontschoten wie de verantwoordelijke knutselaar en organisatie zijn. Te weinig echt van belang.

Natuurlijk klinkt vanuit de hoek van de Kunst (ja, met een hoofdletter) dat men voor de zoveelste keer een maatschappelijke discussie wil starten, het denken van ons domkoppen wenst te stilmuleren, uiteraard de boven alles en iedereen verheven artistieke vrijheid moet accentueren en daarenboven een frisse wind dient te laten waaien. Frisse wind nee, eerder een schijtluizenscheet die stinkt van geestelijke armoede. Het is de zoveelste pisbak van vernieuwing uit het verleden.