Overigens LIII

In een flauwe bocht van Lidwinastraat te Zenderen zat een jongen van naar ik schat zeven jaar (het kan ook zes of acht zijn geweest, maar ik houd van de volheid van zeven) met een stokje in het mulle zand van de berm te tekenen. Een boom, een huis en wat kinderen zoal tekenen. Hij vroeg wat ik kwam doen en ik antwoordde naar waarheid dat ik zomaar wat fietste. Op mijn beurt vroeg ik wat hij tekende. 'Zomaar wat', praattte hij mij schrander na.

Later bij de hondenburcht aan de Esweg bij de Azelerbeek waar ik een kop koffie dronk zag ik in een luchtspiegeling dat jongetje weer, maar nu in de vroege jaren zestig, en hij zat bij de fabriek van Höfkes & Co, een bedrijf voor textielveredeling, met een karakteristieke schuine schoorsteen, weer in in een flauwe bocht, maar tegen een ander décor, waar de Dikkensweg overging in de Zuid-Parallelweg. Ook toen was het nazomer en dat joch ergens tussen de zes en de acht. Het zand was rul, stuifzand, je kon erin tekenen met een takje.

En ach, hij tekende geen huis, maar een schip, geen boom, maar een wolk en wat kinderen zoal tekenen. Begin jaren zestig. Later werd bekend dat ze in de garenververij van Höfkes ook met kleurtjes speelden, waardoor kreken en sloten oostelijk van het bedrijf in bonte kleuren glinsterden, wat later ongezond afvalwater van de textielvererverij bleek te zijn, nog voor Broomchemie in de Violenhoek in het nieuws kwam. Alles is van alle tijden.