Overigens XL

Er is, hoorde ik zojuist op de radio, een biografie verschenen van J.L. Heldring. Dat is mooi, ik ga sparen voor de aanschaf. Rib uit het lijf, denk ik. En dan komt er ook nog een biografie van H.J. Hofland op afzienbare termijn beschikbaar. Dat zal, al wordt het begrotelijk gezien zekere omstandigheden, wederom tot de gang der begeerte naar de boekhandel leiden.

Heldring en Hofland zijn helden uit mijn arbeidzame leven. De opvolgers van Arendsoog en Witte Veder uit de jeugd en Woody en Arlo Guthrie in uit de adolescentie. Er zullen vast mensen zijn die dat onzin vinden er helden op na te houden. Ik vind dat niet, het is mijn overtuiging dat het ontbreken van helden in een leven een armzalig bestaan verraadt. Pep Guardiola had een voorbeeld in Johan Cruyff, Jezus in Jesaja. Sergej Aksákov in Nikoloaj Gógol. Er is niemand die iets voorstelt, die iets voor kán stellen, zonder de wetenschap dat hij op de schouders van anderen staat.

Helden wil je ontmoeten. Daar gevoel je als jongmens de aandrang toe. In mijn geval ook nog eens een journalisatieke drijfveer. Ik heb Heldring nooit gesproken, wel korte tijd met hem gecorrespondeerd, via de mail, over taalgebruik, inzonderheid de grammaticale precisie. Ik herkende in hem de afkeer van slordig woordgebruik. De taal was één zijn twee stokpaarden, de andere was de internationale politiek.

Hofland heb ik wel gesproken, meermalen, waaronder in het leescafé van de Bibliotheek te Almelo en in Arti et Amicitiae te Amsterdam. Daar ga ik het nog wel eens over hebben. Boeiende tijden, geweldige voorbeelden.