De Roskam op Twitter    De Roskam op Facebook   

Overigens XL

Er liggen op de redacties van alle kranten necrologieën die in een fractie van een seconde kunnen worden geplaatst zodra het de hoofdpersoon behaagt om het proces van stof tot stof in werking te zetten. Ik houd daar niet zo van. Mijn mening is dat je een necrologie dient te schrijven over een persoon die dat waard wordt bevonden zodra deze de laatste adem heeft uitgeblazen. Dan pas is diens leven voltooid en kan de balans worden opgemaakt.

Bovendien is het voor iemands verscheiden persklaar maken van een necrologie gevaarlijk. Zo las avonturier en schrijver Ernest Hemingway in 1952 zijn eigen leven en werken in de kranten, ofschoon hij bij een vliegtuigongeluk 'slechts' gewond was geraakt, wel zwaar, maar niet dood. Hij  kon nog lezen en schijnt veel levenselixers te hebben getankt bij de consumptie der levensverhalen. Hij moest toen de Pullitzerprijs én de Nobelprijs nog krijgen en die stonden denkelijk in de meeste necrologieën die in 1961 verschenen, op een moment dat Hemingway (flamboyant schrijver met journalistieke achtergrond) zelf mede bepaalde: hij pleegde zelfmoord.

Ik kom hier op omdat ik hedenavond op een aanminnig terras met Leo van Raaij doorhaalde die tussen de regels door meldde dat hij mijn necrologie al had geschreven. Ik ben benieuwd, maar heb vooralsnog geen haast. Toen ik zei dat ik er een Overigens aan zou wijden, herinnerde hij zich dat ik vroeger onder die naam ook een dagelijkse rubriek schreef, maar dat ik daar terstond mee stopte toen er één van hogerhand werd verboden. Ik complimenteerde Van Raaij met zijn geheugen en heette hem welkom in de hemel die de Roskam heet.

 

Deel dit nieuws!