Overigens XVI

Even brulde vanavond de Nederlandsche Leeuw over het Amaliaplein. Spreekwoordelijk. Ik had daar bij de dorpspomp een onderhoud met de man me wie ik onregelmatig de vaderlandse én de internationale handel en wandel beschouw, met zwarte koffie en witte wijn. Dat moet dan wel bij Willem IV zijn, wat ook zo was.

Het ging over de Roskam, over Twente, over Nederland en over de rest van de wereld. De man met wie ik dit alles doorschouwde had het eerst over Elisabeth met wie hij Leeuw terug in zijn hempie wil laten staan, althans digitaal, waarbij hij de namen noemde van Thierry Baudet, Wierd Duk en Lianne Marijnissen, mannen en vrouw van stavast, in zijn vormgevende woorden. Het kwam er zo ongeveer op neer dat we van het gereutel, getuttebel en gepolder af moeten opdat de vaderlandse politiek er weer toe gaat doen. Onafhankelijk denken.

Het is nu in dit land een eenheidsworst, waarvan de slager vlees noch vis ter beschikking heeft, wat een zouteloos en zoetsappig allegaartje oplevert. Links moet weer links zijn en rechts weer rechts, dus niet dat gezeur over gender-me-zus-en-gender-me-zo met overal regenboogkruisingen. De essentie kent noch duldt fratsen uit armoe van geest.

En inderdaad, daar hoort een geharnaste krant bij, maar kranten zijn tegenwoordig legbatterijen, elk ei even klein en alles voorgeprogrammeerd. Terwijl een een staatsbestel juist beter gedijit bij een zelfdenkend perswezen. Zolang in dit land tegenover tien journalisten 150 voorlichters staan, kan de Leeuw brullen wat'ie wil zonder dat er iemand warm of koud van wordt, en blijven we kommervol vootkeutelen met genderdiscussies en polderpraat.