Overigens XIV

Zojuist hoorde ik op de radio Özcan Akyol in gesprek met Murat Isik. Columnisten onder elkaar. Niet zo interessant. Ik werd uit de wegmijmering getrokken toen ik hoorde over ‘De moeder de vrouw’. Dat is dit jaar het thema van de Boekenweek, wat veel kritiek uitlokte. De vrouw zou hiermee worden weggezet als ‘de moeder’, niet als ‘bijvoorbeeld de huisarts of de postbode’.

Het pand van de CPNB werd beklad, in de geest-slijpende NRC verscheen een open brief van de modieuze literaire nomenklatoera hier te lande, onder wie Saskia Noort die wel kan schrijven, maar vooral beroerd, en Adrie van der Heijden, die zich A.F.Th. noemt. Het beschamendste argument betreft de ‘feitelijke genderongelijkheid in het literaire veld en de maatschappij’. Dolle Mina in de letteren, of zoals dat in Twente heet: Baas in eigen Boek. Dat twee mannen het Boekenweekgeschenk gaan schrijven, onder wie  Librisprijs-winnaar Isik, is volgens de raaskallende stamgasten van Hoppe en De Zwart, in hun verstikkende zelfoverschatting helemáál verschrikkelijk.

Wie het gedicht 'De Moeder de vrouw' leest heeft maakt kennis met een sterke vrouw die ook een sterke moeder is. Ze is een stoere schipper. En ze gelooft in bewarende kracht. Ze is een verbinder. En een manwijf. Haar kind, inderdaad, een zoon, is trots op haar, denkt met weemoed terug aan zijn jeugd als hij in het grastalud bij een nieuwe brug over de Waal ligt, theedrinkend. brugkijkend en vervuld van het landschap wijd en zijd en  -uiteraard - de oneindigheid.

Als je alleen op titels afgaat en de tekst noch inhoud je interesseert, en als  jezelf beter kunt borstkloppen dan penvoeren, ga je quasi-intellectuele boeken schrijven en wat echt niveau heeft naar de mores van de grachtengordel kapittelen. Ach, leefde Gerrit Komrij nog maar.

Het zal wel toeval zijn dat ik vandaag het graf van mijn ouders bezocht. Mijn moeder stierf veertien jaar geleden. Quatorze Juillet. Op een paar botten na zal er materieel niks meer van hen zijn, maar in mij leven ze voort en ik heb soms het idee dat ik steeds meer van hen leer.