Overigens XI

Het probleem met een fietstocht is dat ik altijd verder wil. Natuurlijk weet ik dat ik terug moet, maar nooit dezelfde weg andersom. Liever ook geen rondje, of een vierkantje of een ovaaltje. Dus ik dacht vanmiddag op de Wolfkaterweg richting Boekelo: later deze week wil ik naar Enschede, dus nu van Beckum en Oele genieten, het land van Johan Harink, gewezen CDA-leider te Hengelo, waar Beckum en Oele onder ressorteren. Harink was een eigenaardig heerschap, hij hield de christendemocratie bijeen, maar na zijn vertrek was het gebeurd. Want zonder volk van en uit Beckum en Oele is het gemeentehuis te Hengelo een steenklomp in een plattelandskern, ook al noemen ze het een stádhuis in een metropool. Hoe zwaarwichtiger de namen, hoe meer redenen tot schamen.

Harink bouwde een boerderij, alles vergund, maar het soort deuren, de kleur van stenen, de hoogte van goten en een bruggetje over een sloot braken hem op. Mannen als Harink bouwden Beckum en Oele en zo veel van de vezamelingen agrarische erven onder de hemel waar de echte baas is van het CDA woont, maar niet geheel uit te sluiten valt dat hij bedankt heeft.

Ik fietste dit alles overdenkende naar Bentelo, kocht er een brood en bezocht de Onze Lieve Vrouwekerk. Broodetend zag ik de gebrandschilderde ramen van de vorig jaar overleden Oldenzaalse glazenier Jan Schoenaker die een verpletterende indruk maakten toen ik eind jaren negentig pastoor Buyvoets interviewde. De neerslag was voor een artikel in de Roskam. Ach ja, Donec Veniat. ik moest nog post ophalen en ging binnendoor via Bonerbroek naar Twentepoort-Oost.