Overigens III

Een blijvende bron van recreatie zijn de luitjes die de erover gaan. De sneuneuzen en droefkoppen van de toeristische industrie. Er lopen in Twente meer bevorderaars van de ‘sector’ (alles wat zich iets verbeeldt noemt zich sector) dan gebruikers. Marketinggoeroes, directeurgelieerden, gebiedsregisseurs en veel voetvolk. De gladjanussen met schuren vol ronkende reclamematerialen en vrachtwagens afgeladen met kletskoek en brakwater leven er goed van. Dit rapaille van de verblijfsaccommodatiepenose recreëert er goed van in des sectors praalzuchtige kantoren waar koningen en kardinalen jaloers van worden. Ze toucheren miljoenen per jaar van de gemeenten, van de regio en van de provincie, die denken dat dit nou eenmaal zo moet.

De VVV was niet alles, maar wordt node gemist, je kon ernaar toe voor adressen van campings, hotels en zo verder en zo meer, ze verkochten ansichtkaarten met de plaatselijke monumenten erop en je kreeg gratis adresboekjes met tips, wandel- fiets- en autoroutes en evenementenfolders mee. Wat wil je nog meer? Tegenwoordig krijg je een glossy mee, met het gewicht van de eiken die ervoor werden gekapt, volgesmeerd met door oogartsen afgeraden designersfotografie.

Het ging mis toen zwaarwichtige politieke bestuurders in de valkuil stapten van de we-gaan-jullie-vermaken-business, vol handige zakenlui, type Danny kan Vries en kan Dooi, snelle marketeers en gepokte benevens gemazelde uitbaters van bosvennen, plaggenhutten en niet te vergeten de amper binnen te houden streekproducten. Kort samengevat: Twents Bureau voor Toerisme. Tientallen verwaterde miljoenen verder gebeurt nu hetzelfde, met een andere vlag: MarketingOost. Over die club hoef je niks lelijks te schrijven, want dat kunnen ze zelf veel beter: ‘Een toonaangevende partij, die met marketingexpertise en specifieke kennis van de regio initieert, regisseert en realiseert om middels destinatiemarketing de regionale economie duurzaam te versterken.’