Politieke steun voor Schouwburg neemt af, positie Bruggink sterker
Hengelo - Het is aan directeur-bestuurder Boer en voorzitter Nijhof van de Schouwburg Hengelo (formeel nog Rabotheater) om het initiatief te nemen voor een gesprek met de gemeente teneinde de lucht te klaren. Dat heeft wethouder Bruggink van Kunst en Cultuur laten weten in een debat over de getroebleerde verhoudingen tussen schouwzaal en stadhuis.
Afgelopen weekend werden betrouwbaarheid, integriteit en fatsoensnormen van Bruggink door Nijhof in twijfel getrokken, want de wethouder zou de Schouwburg Hengelo in het geniep hebben willen verkwanselen aan het Wilminktheater en daartoe gevoelige en bijgevolg geheime informatie (begroting en jaarrekening) in Enschede op tafel hebben gelegd.
Bruggink stelde vandaag dat hij de afgelopen tijd niets heeft gedaan dat strijdig is met de belangen van de Hengelose cultuur en de politieke kaders. De wethouder lijkt weinig te vrezen te hebben. Sterker nog, de positie van Bruggink lijkt te zijn versterkt en het vertrouwen in het bestuur en de raad van toezicht van de schouwbug verzwakt. 'Dat heeft wel een deuk opgelopen', aldus leidsman Van Grouw van de SP, de grootste raadsfractie en tevens de leidende coalitiepartij in Hengelo. Het gaat hem, mede door de gang der dingen, zelfs te ver te zeggen dat de bestuurlijke en artistieke autonomie van de Schouwburg Hengelo nog onaantastbaar te noemen. Hetzelfde geluid klonk uit het kamp van de overige drie coalitiepartijen CDA, D66 (partij van de wethouder) en PvdA. Namens de sociaal-democraten zei fractievoorzitter Holllander in de wegens zijn benoeming tot raadsgriffier in Winterswijk laatste raadsvergadering dat directie en bestuur van de schouwburg zich 'volstrekt ongepast' uitlieten over Bruggink en over de onderhandelingen.
Uit het betoog van Bruggink viel op te maken dat hij contact met het Wilminktheater zocht op basis van signalen uit een politieke markt, waar het ging over tekorten bij de Schouwburg Hengelo en het voornemen van het college daartoe de subsidie met ruim vier ton te verhogen. De wethouder sprak tegen dat hij willens en wetens op de door het Wilminktheater gewenste fusie uit is geweest. Wel drong hij, zijns inziens dus met politieke rugdekking, aan om de mogelijkheden tot samenwerking te verkennen. Hij betrok daar overigens ook het Theaterhotel te Almelo bij. 'Ik wil geen fusie, ik wil een visie.' Toen hij merkte dat de schouwburg daar weinig vor voelde, besloot hij eigen initiatief te nemen. 'Ik zei, dan ga ik het zelf doen', maar 'zonder vooropgezet doel'.
Daarmee was het pleit beslecht, al bleef de oppositie mokken, zij het steeds langzamer en uiteindelijk zo meesmuilend dat het bijkans onverstaanbaar werd.